🎴 Człowiek Rysunek Dla Dzieci

Rysunek, ramka dla dzieci z kreskówek, dzieci, powierzchnia, sztuka png 1227x857px 124.38KB ilustracja postać z kreskówki, internetowy mem mem Rage komiks Twarz, śmiech, sztuka, grafika png 1110x778px 43.65KB Materiały rysunkowe i sposób ich wykorzystania. I. Opanowanie zagadnień z zakresu języka i funkcji plastyki; podejmowanie działań twórczych, w których wykorzystane są wiadomości dotyczące formy i struktury dzieła. Uczeń: 5) charakteryzuje pozostałe środki wyrazu artystycznego, takie jak: linia, plama, faktura; wykorzystuje Dziecko potrafi zamknąć linię, tworząc koło, wie, jak narysować linię poziomą i pionową. Trzylatek umie już zazwyczaj manewrować tak dłonią, by odrywać kredkę od papieru i przenosić ją w inne miejsce, zaczynając rysowanie od nowa. Niektóre maluchy na tym etapie planują rysunek, wybierając do jego przygotowania określone Treść dla dorosłych SafeSearch. Znajdź obrazy z kategorii Ludzie Bez wynagrodzenia autorskiego Nie wymaga przypisania Obrazy o wysokiej jakości. Dzisiejszy filmik prezentuje prosty sposób na zachowanie symetrii podczas rysowania piernikowych ludzików. Mam nadzieję że pomogę Wam poczuć świąteczny nastr Pierwszy koń, którego nauczysz się rysować jest statyczny. Dzięki temu możesz go wykorzystać również jako rysunek dla dzieci. Jeśli Twoja pociecha zainteresuje się tym, co robisz, zachęć ją do tworzenia razem z Tobą. To świetny pomysł na spędzenie razem czasu. Kto wie, może przy okazji rozwiniesz potencjał artystyczny dziecka? Te trzy elementy (dom – drzewo – osoba) wywołuja wiele skojarzeń i są akceptowane przez ludzi w każdym wieku. Podczas badania prosimy aby badany narysował w kolejności dom, drzewo i osobę, nie przekazuje się ządnych dodatkowych komentarzy. Dom kojarzy się z kwestiami dotyczącymi rodziny i doświadczanej interpersonalnej dynamiki. dla dziecka: RADOŚĆ z własnych osiągnięć. W górach - materiały edukacyjne dla dzieci. Łamigłówki, ćwiczenia, kolorowanki, bajki, opowiadania, wierszyki, wycinanki i inne różności dla dzieci na temat gór. W naszym serwisie możesz pobrać kolorowanki na dysk, aby wydrukować je później. Możesz również użyć opcji druku prosto z przeglądarki, a także pomalować obrazek online. Sporo kolorowanek dla dzieci dostępnych jest w formie PDF, w bardzo wysokiej jakości. Kolorowanki do druku za darmo dla dzieci i dorosłych. Kolorowanka - człowiek w garniturze. Kiedy nie wiemy, jakie kolorowanki do druku przygotować dla dzieci w młodszym wieku szkolnym, to z całą pewnością ta malowanka będzie taką co do której na pewno nie będziemy zawiedzeni. Wystarczy jedynie, że w pełni skupimy się na tym, dla których dzieci, o jakich określonych Codziennie przygotowujemy dla Was temat przewodni: samolot, lody, lalka i tym podobne, a Wasze maluchy to rysują! Oczywiście z pomocą naszej niezastąpionej Pandy, która o 15:00 na antenie 4FUN KIDS krok po kroku pokazuje, jak wykonać rysunek. Aktualny temat pracy na dany dzień, wyświetlany jest na ekranie telewizora, więc koniecznie Człowiek witruwiański ( wł. Le proporzioni del corpo umano secondo Vitruvio, „Proporcje ciała ludzkiego wg Witruwiusza”) – rysunek autorstwa Leonarda da Vinci upowszechniony przez niego około roku 1490 [1]. Rysunek, stworzony ołówkiem i atramentem na papierze, przedstawia figurę nagiego mężczyzny w dwóch nałożonych na siebie zH93pPt. Rysunek jest jedną z form reprezentacji symbolicznej świata przez dziecko. Dziecko poprzez rysunek przedstawia rzeczywistość jaką spostrzega i zna. Pierwsze koncepcje dotyczące rysunku dziecięcego pojawiały się już na przełomie XIX i XX wieku. Obecnie są rozwijane i modyfikowane, a problematyka związana z analizą treści, formy i kontekstu sytuacyjnego rysunku jest wciąż bardzo popularna. Większość badaczy analizuje stadialny rozwój rysunku, choć używana terminologia oraz granice czasowe poszczególnych stadiów są różne. Rysunki dziecka dawniej traktowano jako przejaw jego rozwoju umysłowego i rozwoju estetycznego, a obecnie jako wyraz ekspresji emocjonalnej i metoda projekcji osobowości dziecka. Poniższa analiza ukazuje rozwój rysunku uwzględniając okres rozwoju dziecka. WCZESNE DZIECIŃSTWO Najwcześniej rysunek dziecięcy zauważany jest w pierwszej połowie 2 roku życia dziecka. Jest to związane z umiejętnością manipulacji specyficznej (funkcjonalnej), czyli takiej, w której dziecko zaczyna rozumieć i przypisywać określone funkcje przedmiotom i obiektom. Tak jest również z długopisem czy ołówkiem. W 2 roku życia, dziecku sprawia ogromną radość pozostawianie śladów ołówka, flamastra, nie tylko na kartce papieru, ale na każdej możliwej przestrzeni, a sam proces rysowania przyjmuje charakter autoekspresji. Ten etap zwany jest okresem bazgrot, czy bazgrania i gryzmolenia (por. tab. 1.) Dziecko w okresie bazgrot, które trwają do ok. 3 roku życia, najczęściej zapełnia kartkę papieru kropkami, kreskami. Początkowo są to nic nie znaczące ślady pozostawiane na rysunku, tworzone czasem bez udziału kontroli wzroku, zwane bazgrotami bezładnymi (Lowenfeld i Brittain). Jest to tzw. etap dziecięcej sztuki przypadku (Debesse, 1952). Tab. 1. Określenia przypisywane fazie rozwoju rysunku we wczesnym dzieciństwie przez głównych badaczy rysunku. S. Szuman 1927 Burt 1947 V. Lowenfeld i Brittain 1977P. Osterrrieth 1976 G. H. Luquet 1927 M. Debesse 1952 Okres bazgrot Okres bazgrania i gryzmolenia Okres braku realizmu Sztuka przypadku Po kilku miesiącach bazgrot bezładnych pojawiają się bazgroty kontrolowane. Dziecko oprócz kropek, kresek, linii różnych długości, zaczyna próbować zamykać koło, rysuje owale i proste spirale. Kiedy dziecko zaczyna dość sprawnie posługiwać się komunikacją językową, zaczyna też przypisywać znaczenia swoim rysunkom i chętnie nazywa symbole przedstawiane na nim. W tym okresie dziecko może już we wstępnej fazie procesu rysunkowego mieć ustalony temat rysunku, lecz uzyskany efekt będzie przedstawiał coś zupełnie innego (np. dziecko przed wykonaniem rysunku mówi, że narysuje mamę, ale kiedy skończy, to twierdzi że narysowało konia). Ryc. 1. Bazgroty kontrolowane. (Rysunek dziecka w wieku 22 m. ż.) W 3 roku życia dziecko zaczyna łączyć zamknięte koło z kreskami i powstaje wytwór zwany „głowonogiem”(Szuman). Dziecko odtwarza rzeczywistość bez wyraźnego podobieństwa, ale każdy rysunek posiada swoją treść i znaczenie. ŚREDNIE DZIECIŃSTWO – WIEK PRZEDSZKOLNY Na początku wieku przedszkolnego dziecko wciąż fascynuje się „głowonogami”. Są to postacie złożone z koła tworzącego głowę oraz z kilku kresek połączonych z kołem, traktowanych jako kończyny. Ryc. 2. Głowonogi wykonane przez chłopca (wiek – 3 lata) Od tego momentu zaznacza się indywidualny sposób rysowania poszczególnych elementów na rysunku. Z czasem rysunek staje się coraz bogatszy, a głowonogi po dorysowaniu tułowia i rąk, zmieniają się w uproszczony schemat człowieka. Pojawia się coraz więcej rysunków tematycznych; w treści dominują: postać ludzka, dom oraz pojazdy. To, co znajduje się na rysunku jest ściśle związane z jego myśleniem opartym na percepcji. Dziecko najchętniej rysuje postacie i obiekty które widziało i które wynikają z jego spostrzeżeń. Z drugiej strony jednak, dziecko w wieku przedszkolnym, które nie jest ograniczone realizmem, często używa, wydawać by się mogło, nieadekwatnych kolorów do obrazów rzeczywistych. Np. maluje niebo na pomarańczowo, bo jak twierdzi, bardzo lubi pomarańczowy kolor, lub bo ładnie wygląda, mimo posiadania wiedzy na temat rzeczywistego koloru nieba. Normą jest więc brak relacji między barwami na wytworze dziecka w tym wieku a rzeczywistością, jak również preferencja kolorystyczna. Zazwyczaj atrakcyjne są kolory jasne. Drastyczna zmiana kolorystyki rysunków na ciemne (np. zamazywanie postaci czarną kredką) może być diagnostycznym objawem dla opiekunów. W tym okresie rysunki nie są realnym odzwierciedleniem rzeczywistości, lecz jej symbolicznym opisem. Bardzo często w rysunku zaznacza się subiektywny, często emocjonalny stosunek dziecka do rysowanej postaci czy obiektu. Większość badaczy ten etap nazywa okresem schematycznym lub przedschematycznym (por. tab. 2). Tab. 2. Określenia przypisywane fazie rozwoju rysunku w średnim dzieciństwie przez głównych badaczy rysunku. G. Kerschensteiner 1905 P. Osterrieth 1976 S. Szuman 1927/1990Burt, 1947 M. Debesse 1952 G. H. Luquet 1927 M. Debesse 1952 Faza rysunku schematycznego Okres schematu Głowonogi Schemat uproszczony Okres preschematyczny Okres realizmu przypadku Sztuka przemijająca W rysunkach dzieci w wieku przedszkolnym można zauważyć: przezroczystość (tzw. efekt rentgenowski) – rysowany obiekt widoczny z zewnątrz jak i jego wnętrze (np. pokolorowane sylwetki ludzi siedzących w aucie, czy w domu); dysproporcja (dzieci rysują większe coś co im się podoba, co lubią, a zmniejszają bądź omijają postacie lub rzeczy, które wzbudzają negatywne emocje, bądź są nieatrakcyjne dla dziecka; oraz wiele przekształceń (por. Wallon i inn. 1993). Do 6 r. ż-7 r. ż. rysunek ma charakter bardzo uproszczony. W wieku 4-5 lat w rysunku pojawia się umiejętność planowania przestrzeni na płaszczyźnie kartki. Zazwyczaj w centralnym miejscu jest człowiek, co wiąże się z myśleniem egocentrycznym dziecka. Charakterystyczne dla schematu prostego jest właśnie przedstawianie w podobny sposób poszczególnych elementów. Np. pojawia się podstawa ziemi, którą stanowi dolna krawędź kartki (osoby i przedmioty rysowane są w jednym rzędzie na ogół na dolnej krawędzi kartki) oraz podstawa horyzontu, którą dziecko oddziela w górnej krawędzi kartki. Typowe jest również geometryczne ujęcie elementów na rysunku. PÓŹNE DZIECIŃSTWO Dziecko w wieku szkolnym znajduje się w stadium tzw. ideoplastyki (por. Szuman,1990) (f. przedschematyczna, schematyczna) które trwa mniej więcej od 4 r. ż. do 10-12 r. ż. To czas twórczości plastycznej, w którym świat jest ujmowany zgodnie z subiektyw¬ną percepcją dziecka, przy jednoczesnym uwzględnianiu w rysunku własnego stosunku emocjonalnego. Ryc. 3. Rysunek wzbogacony, (wiek – 10 lat) Między 6 a 10-2 r. ż. rysunek zaczyna odpowiadać coraz dokładniej rzeczywistemu wyglądowi przed¬miotów (por. Kerschensteiner). Na rysunku pojawia się coraz więcej elementów. Na początku wieku szkolnego zdarzają się serie bardzo podobnych do siebie rysunków (powielanie poszczególnych elementów) wykonywanych przez dziecko. Prezentowane postacie początkowo sytuowane są en face, a wraz z wiekiem obrazy są coraz mniej statyczne a bardziej dynamiczne, np. człowiek biegnie, schyla się, tańczy. Pojawia się schemat wzbogacony o coraz większą liczbę szczegółów. Ok. 9 r. ż. zanika przezroczystość, dysproporcje, dziecko zaczyna fascynować się coraz wierniejszym odtwarzaniem przedmiotów, a kolory coraz bardziej odpowiadają rzeczywistości. Pojawia się perspektywa oraz przemyślane związki przestrzenne pomiędzy poszczególnymi elementami obrazu. W twórczości rysunkowej dzieci w późnym dzieciństwie dostrzegamy relację pomiędzy emocjami i doświadczeniami dziecka a treścią rysunku. Tab. 3. Określenia przypisywane fazie rozwoju rysunku w późnym dzieciństwie przez głównych badaczy rysunku. G. Kerschensteiner 1905 P. Osterrieth 1976 S. Szuman 1927/1990 V. Lowenfeld i Brittain 1977 G. H. Luquet 1927 M. Debesse 1952 Okres przybliżonej rzeczywistości Faza realizmu konwencjonalnego Schemat wzbogacony o szczegóły Okres schematyczny; Początki realizmu Okres realizmu intelektualnego Sztuka okresu oschłości ADOLESCENCJA Ok. 11 r. z. faza ideoplastyki przechodzi w okres fizjoplastyki (stadium poschematyczne), w którym rysowany obraz rzeczywistości oparty jest na bezpośredniej obserwacji. To okres realizmu wizualnego, wiernego odtwarzania postaci. Mocno zaznaczają się cechy indywidualne wynikające z subiektywnych doświadczeń. Wzrasta wrażliwość estetyczna. Rysunki adolescentów w okresie poschematycznym mogą przyjmować charakter abstrakcyjny, świadomie symboliczny. Młodzież lubi rysować karykatury, czy grafitti (jako sposób wyrażania siebie samego). Niestety pojawia się zatracanie świeżości i oryginalności rysunków młodych ludzi. Cześć osób w tym wieku przestaje rysować (stadium zahamowań), gdyż dostrzega, że jej rysunek nie jest wiernym i naturalistycznym odtworzeniem elementu rzeczywistości, bo nie zna technik i metod rysunkowych. Twórczość plastyczną rozwijają dalej najczęściej osoby uzdolnione. Ryc. 4. Okres fizjoplastyki (wiek - 16 lat) Tab. 4. Określenia przypisywane fazie rozwoju rysunku w adolescencji przez głównych badaczy rysunku. G. Kerschensteiner 1905 P. Osterrieth 1976 S. Szuman 1927 V. Lowenfeld i Brittain 1977 G. H. Luquet 1927 C. Burt 1947 Okres wiernego odtwarzania postaci Okres rozwoju indywidualnego Fizjoplastyka; Realizm wrażeniowy; intelektualny Stadium pseudo-naturalistyczne; Okres decyzji Okres realizmu intelektualnego Stadium zahamowań;Stadium odrodzenia artystycznego Kieszonka: hasło otwarte, co oznacza, iż możliwe sa inne wypowiedzi, uzupełnienia i dopełnienia treści na temat rysunku dziecka. Obok zamieszczamy opracowanie Lucyny Telki na ten temat. Literatura: Burt, C., Mental and Scholastic Tests. 2nd edition. Staples Press London 1947. Debesse, M., Etapy wychowania. WSiP. Warszawa 1952/1983. Lowenfeld V., Brittain, Twórczość a rozwój umysłowy dziecka. PWN. Warszawa 1977. Luquet, G. H. Le dessin enfantin. Alcan. Paris 1927. Kerschensteiner, G., Die Entwickelung der zeichnerischen Begabung, Munchen. Gerber 1905. Osterrieth, P., L’etude du dessin enfantin, in: (eds.) H. Gratiot-Alphandery, R. Zazzo, “Traite de Psychologie de l`Enfant”1976, Paris. PUF. Szuman S., Sztuka dziecka. Psychologia twórczości rysunkowej dziecka. WSIP. Warszawa 1927/1990. Wszystkie rysunki pochodzą ze zbiorów własnych autorki Autorka hasła: dr Agnieszka Lasota, Uniwersytet Pedagogiczny w Krakowie Kolorowanka: Jak narysować człowieka Rysowanie człowieka nie jest proste. Jak to zrobić? Skorzystajcie z instrukcji rysowania krok po kroku, a w kilka minut stworzycie rysunek kobiety. Zapraszamy do działu z szablonami do nauki rysowania. Można je bezpłatnie pobierać i drukować!Jak narysować zwierzęta, przedmioty Jak narysować jednorożcazobacz Wszystkie kategorie kolorowanek Ta strona używa pliki cookies zgodnie z polityką cookies, gdzie są informacje czym są oraz jak włączyć/wyłączyć ich obsługę. Rodzicom wydaje się, że ich dzieci tworzą prace niepowtarzalne i unikatowe. Prawda jest niestety taka, że rysunki dzieci mają swoje rozwojowe elementy stałe - są do siebie uniwersalnie podobne na różnych etapach rozwoju. Co więcej, jest wiele prac naukowych poświęconych temu tematowi stworzonych przez pedagogów. Naukowe koncepcje porządkujące i opisujące dokładnie rozwój dziecięcych rysunków pojawiły się na przełomie XIX i XX wieku. Najbardziej znani naukowcy, którzy pochylili się nad tematyką rysunków dzieci to: S. Szuman, P. Osterrieth, Luquet, M. Debesse, G. Kerschensteiner, C. Burt. Kiedy dziecko zaczyna rysować człowieka? W naukowych koncepcjach możecie przeczytać, że rysunek dziecięcy jest “prostym i bezpośrednim środkiem, jakim dziecko określa swoje istnienie na świecie, pokazuje swój świat, wyraża samego siebie”. Rysunek jest więc przejawem rozwoju dziecka, jego charakteru i uczuć. W zależności od wieku - zanim pojawią się rysunki człowieka - dziecko - a właściwie jego rysunki - przechodzą przez kolejne fazy: Na samym początku dziecięcej przygody z kredkami i papierem, dzieci są zafascynowane samych faktem wykonywania ruchu rysowania - często nawet nie patrzą na kartkę, nie mają świadomości, że nad rysującymi kredkami można mieć kontrolę. Efektem są zygzaki, kreski, kropki. Naukowo fazę tę nazywa się bazgrotą bezładną. Kolejny etap w rozwoju rysunku dziecka to tzw. bazgrota kontrolowana. Maluchy zaczynają rysować koła, które w interpretacji dziecka mogą być wszystkim: samochodem, kotem, domem i człowiekiem. Z czasem dzieci nazywają rysunki, które wychodzą spod ich ręki i powoli zaczynają dostrzegać zależności przestrzenne. Kiedy do kółek dzieci zaczynają dorysowywać kreski, wchodzą w fazę “słonecznikową”, w której kółko z promieniami może być kwiatkiem, słońcem, głową z włosami. Kolejne fazy rysunków małych dzieci - pojawiają się w pierwszej grupie przedszkolnej - około trzeciego-czwartego roku życia. W tym czasie w rysunkach dzieci pojawia się człowiek. Najpierw człowiek przypomina “głowonoga”, którego charakterystyczną cechą jest głowa w kształcie koła albo kwadratu. Głowonóg ma linie zamiast rąk, okrągłe oczy, włosy, nos. Pojawia się duża liczba szczegółów (oczy, nos, usta). Nogi i ręce przedstawione są za pomocą linii. Dzieci w tym wielu rysują ludzi i przedmioty, które znają lub widziały. Jak narysować człowieka? Kolejny etap w rysowaniu człowieka przez dziecko to faza “głowotułowia” - która pojawia się w około czwartego-piątego roku życia. W twórczości dzieci pojawia się tułów w kształcie prostokąta oraz dużo detali - także dotyczących stroju. Dalsza część pod materiałem wideo Na kolejnych etapach rozwoju dzieci, rysunki stają się bardziej dynamiczne - pojawia się coraz więcej treści, stają się one logiczne, mają treść, pojawiają się scenki. Kreska, którą rysuje dziecko jest już pewna, a obrazki dopracowane - także pod względem kolorystycznym. Takie rysunki będą przynosiły do domu dzieci z zerówki, będą rysować kwiatki. Starsze dzieci - między 7. a 12. rokiem życia - szlifują swoje umiejętności - rysunki i postać człowieka staje się bardziej dopracowana i szczegółowa. Dzieci w wieku przedszkolnym chętnie się wzajemnie inspirują swoimi rysunkami - widać wtedy, że akurat na tapecie są księżniczki z blond włosami i długimi rzęsami. Podobnie będzie, jeśli wspólnie z dzieckiem będziecie rysowali na zadany przez nie temat - dzieci będą podglądały wasze rozwiązania graficzne i rysowały człowieka, drzewo czy samochód w podobny sposób. Rysowanie człowieka. Pamiętaj, że to zabawa Możecie pomóc w nauce rysowania konkretnych obiektów dzięki książeczkom z ćwiczeniami - w nich, krok po kroku pokazano jak narysować człowieka, tygrysa, małpę czy słonia. To jednak tutoriale dla starszych dzieci, które mają już w miarę wprawioną w rysowaniu i kolorowaniu dłoń. Patrząc na to, jak dziecko rysuje, musimy pamiętać o tym, że rysowanie to zabawa. Najpierw - u zupełnie małych dzieci zabawa ruchem, później narysowanymi obrazkami, a na koniec także samodzielnym decydowaniem o tematyce rysunków. Zwłaszcza między szóstym a siódmym rokiem życia, kiedy dzieci zaczynają tworzyć w ramach fazy ekspresji swobodnej. Rysunkiem człowieka, scenki, sytuacji wyrażają, co chcą przez rysunek opowiedzieć. Dochodzą do tego także opowieści o rysunkach - dzieci mówią co narysowały - zwłaszcza, jeśli mają wątpliwości, czy dorośli dostrzegają przekaz lub wtedy, kiedy mają poczucie, że nie do końca udało im się pokazać, co chciały narysować. Mówienie dzieci towarzyszy także samemu rysowaniu człowieka, krajobrazu czy zwierząt. Jak narysować człowieka? Możecie nauczyć dziecko rysować człowieka krok po kroku - nawet w określonej stylistyce - bardziej kreskówkowej (z dużymi oczami) lub bardziej realistycznej. Są do tego dokładne tutoriale w internecie, pokazujące jak kreska po kresce narysować człowieka: zaczynając od okrągłej głowy, prostokątnej szyi, podłużnego korpusu, rąk i nóg, a później dorysować szczegóły twarzy i stroju. Psychologowie uważają jednak, że w przypadku rysunków dzieci ważniejsza jest kreatywność, niż powielanie gotowych rozwiązań. Rysowanie jako działanie spontaniczne to element rozwoju dziecka. Rysowanie człowieka na zasadzie odwzorowywania czy kopiowania sprawdza się, ale jako element ćwiczenia sprawności rączki. Tak samo podsuwanie dzieciom tematyki rysunku może okazać się zbyt ograniczające fantazję malucha. Kiedy rysujecie z dziećmi, podążajcie za jego tokiem zabawy, towarzyszcie dziecku, nie narzucajcie swoich pomysłów. Jeśli będziecie wyręczać dziecko w wymyślaniu pomysłów z czasem stanie się ono bierne i pozbawione inwencji. Dziecko może się także zniechęcić widząc, że “lepiej” wychodzi wam niż jemu rysunek człowieka, że nie potrafi tak dobrze jak wy, czy starsza siostra narysować kotka. Kolejnym bardzo ważnym elementem w aktywnościach plastycznych dziecka jest zapewnienie mu dobrych i zróżnicowanych materiałów plastycznych: farb, flamastrów, dobrze napigmentowanych kredek, pędzli różnej grubości, kartek o różnej fakturze. RYSOWANE WIERSZYKI Rysowane wierszyki to zabawa dorosłego z dzieckiem. To forma ćwiczeń, która pobudza procesy poznawcze, np. spostrzeganie, myślenie, uwagę, a także wzmacnia motywację do czynności grafomotorycznych. Rysowane wierszyki to rysunki, których powstawaniu towarzyszą rymowanki, opisujące powstający obraz. Rysowane wierszyki stanowią formę relaksu dla dzieci nadpobudliwych, jak również pobudzają dzieci zahamowane. Opowiadają o powstaniu kolejnych elementów rysunku, które dorosły jednocześnie rysuje (tekst wierszyka i sposób wykonania rysunku rodzic powinien opanować przed zabawą z dzieckiem). Z czasem dziecko samo zacznie włączać się do zabawy i naśladować rysowanie "pod dyktando" wierszyka wypowiadanego przez rodzica, po czym samo będzie potrafiło mówić wierszyk i jednocześnie ilustrować go rysunkiem. Będzie wtedy jednocześnie "aktorem" i "artystą", bo samo pracuje. Rozwija swoją pamięć odtwórczą, jak również stymuluje mowę. A oto przykłady rysowanych wierszyków: WIERSZYKI DO RYSOWANIA OŁÓWEK Jedna kreska z drugą kreską Żyły sobie po sąsiedzku. Gdy się wreszcie raz spotkały, Ołówek narysowały. Rysik ładnie zaostrzyły, Falbankami ozdobiły. GRZEBIEŃ Narysuję grzebień Specjalnie dla ciebie: Jedna długa kreska, Obok druga kreska, Potem dużo krótkich kresek- Grzebień szczerzy się do ciebie. PARASOL Narysuję starannie półkole, Potem łuki, Laseczkę, Falbankę. I już idę pod parasolem Przez pola, Przez las, Przez polankę. KONIK NA BIEGUNACH Jeden pałąk, Drugi pałąk, Potem łuki dwa. Szyja, głowa, Grzywa, ogon- Konik drogą gna. BIEDRONKA Kółko przetnij na połówki. Główka, czułki, Kropki, nóżki. Ile kropek masz, biedronko? Nie wiem ile. Spytaj słonko. „Kwiatek” W środku koło, na nim płatek, drugi płatek, trzeci płatek, czwarty płatek, jeszcze kreska i jest kwiatek. „Motyl” Narysuję długi odwłok, przy nim skrzydło, niby obłok. Jeszcze jedno skrzydło dam, Główkę, czółka i … motyla mam. „Osa” Przyleciała osa, do twojego nosa. Tu ma główkę, a tu odwłok cienki w pasie i ma żądło. Tu dam nóżki, tutaj skrzydła dam. Żółte oraz czarne pasy, ty pomaluj sam. „Ryba” Fala jedna, fala druga. Głowa, płetwy, oko mruga. Wszyscy teraz chyba wiecie, że to ryba ma być przecież! „Domek” Na domek Tereski rysuję trzy kreski. Na nich deska położona, linia z linią połączona. Prostokąt i kwadraty dwa, drzwi i okna domek ma. „Auto” To prostokąt i dwa kółka, z przodu kwadrat, z tyłu rurka. Warczy, prycha, więc już wiecie, że to auto sobie jedzie. „Słonko” Duże koło, pełno kresek, długich, krótkich, małych, dużych. Buzia pięknie uśmiechnięta i słoneczko oczka mruży. Kotek Miły pyszczek, uszka małe, Oczka bystre, wąsy białe. Brzuszek, ogon podkręcony, Krótkie nóżki podkulone! KURCZĄTKO Kurczątko z jajeczka się urodziło… Główkę najpierw wychyliło. Na dwie nóżki wyskoczyło. Czarne oczka otworzyło, dziobek mały rozchyliło, że jest głodne zakwiliło. AUTO To prostokąt I dwa kółka. Z przodu kwadrat, Z tyłu rurka. Warczy, prycha Więc już wiecie, Że to auto ma być przecież! KSIĘŻYC Mały ten rogalik Świeci jasno nocą. Z gwiazdkami złotymi Krąży wokół ziemi! DYMEK Leci dymek przez kominek, A tuż za nim drugi dymek! A za drugim trzeci dymek! Lecą razem przez kominek! „Okulary” Kółko, kółko i kreseczka, tu laseczka, tam laseczka. Widzi młody, widzi stary, że nam wyszły… (kończy dziecko) okulary. Miś Małe kółko jest na górze, Pod nim drugie, taaaaakie duże... W małym kółku oczka małe, Pyszczek, uszy... doskonale! Z tego będzie bury miś Podpowiada mały Krzyś! Miś ten łapy ma... i brzuszek...i puszysty swój kożuszek

człowiek rysunek dla dzieci